Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Αν ακούς...

Ας είναι οι λέξεις μου μια ακόμα απόπειρα να κατανοήσω τι συμβαίνει. Ένας μονόλογος κρυφός μα φανερός μόνο Σε Σένα. Ακόμη, και αν δεν ακούς έχω ανάγκη να σου μιλήσω. Ας αρχίσει λοιπόν ο μονόλογος απόψε τούτη την ώρα. Δε θα μιλήσω με λόγια αλλά με συναισθήματα που βγαίνουν αβίαστα από τη ψυχή. Θέλω να πιστεύσω μα τα διλλήματα με εμποδίζουν. Γιατί αν το κάνω πώς θα κατανοήσω την υπαρξή σου; Ερωτήματα αναπάντητα της ψυχής μου καημό. Και η απάντηση τρανή κρυμμένη σε ένα χαμένο κουτί. Δε θέλω να πιστεύσω επειδή πρέπει. Αλλά να δεχτώ χωρίς ενδοιασμούς και φόβο πως υπάρχεις. Πως ακούς και μας φροντίζεις. Μα πως θα γίνει αυτό όταν τα θαυματά σου είναι μεμονωμένα. Άραγε βαρέθηκες;Ξέχασες; Γιατί πλεόν ο κόσμος βρίθει απο ενελέητα τέρατα. Ο χρόνος τρέχει και τα αδιέξοδα εντείνονται. Ας αρχίσει λοιπόν ο μονόλογος, ας αρχίσει το ταξίδι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου