Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

That Mad Genius.

Βινσεντ Βαν Γκογκ ή  καλύτερα Βινσεντ Φαν Χοχ. Ένας από τους μεγαλύτερους και μοναδικούς ζωγράφους που υπήρξαν ποτέ στην ανθρωπινη ιστορια. Μια ευαίσθητη και ιδιαιτερη προσωπικότητα, προικισμένη με ένα μοναδικό χάρισμα. Να διοχετεύει το πόνο της απογοητευσης και μοναξιας που ένιωθε και να τα μετουσιωνει σε φλογερες μορφες τοπιων, ξεχασμενων ανθρωπων της κατωτερης ταξης, σε ανεφικτους ερωτες. Το παθος που χαρακτηριζει καθε πινακα του, η ζωντανια που πραγματωνεται αποτελουν το μεγαλυτερο κατορθωμα του ''τρελου'' αυτου ανθρωπου. Καταφερε να δαμασει την μελαγχολια του και να την αποτυπωσει σε αψυχες επιφανειες καμβα.

Sweet Law

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

HeySuccess.com offers:

a) Complete information about all possible student opportunities (scholarships, internships, summer schools and conferences, graduate and young professional programs and creative competitions) all across the world.

b) Everything freely and easily accessible and an easy to use personal search.

c) Open opportunity for everyone to create, innovate and be awarded for creative ideas; Check out HeySuccess HR.

d) Have fun and learn from each other, create together and enjoy the Earth together!
http://www.heysuccess.com/public/upload/files/Cover_1.png
Καλησπέρα σας!
Ονομάζομαι Ευρυδίκη Τσατσαλίδου και θα ήθελα να σας ζητήσω να δημοσιεύσετε το εξής άρθρο για την ιστοσελίδα www.heysuccess.com:

Εικόνα: http://www.heysuccess.com/public/upload/files/Cover_1.png

Το www.heysuccess.com είναι μια νέα ιστοσελίδα η οποία προσφέρει πρόσβαση σε μια βάση δεδομένων, η οποία περιλαμβάνει άπειρες ευκαιρίες σε όλους όσους επιθυμούν να μορφωθούν και να μάθουν περισσότερα πράγματα σε αντικείμενο που τους ενδιαφέρει και να αποκομίσουν επικοδομητικές εμπειρίες ζωής κάνοντας ταξίδια. Πάρα πολλά προγράμματα και ταξίδια απ' αυτά είναι δωρεάν. Το HeySuccess παρέχει ολοκληρωμένες πληροφορίες για όλες αυτές τις ευκαιρίες για σπουδαστές και μη όπως για παράδειγμα υποτροφίες, πρακτικές άσκησης, δημιουργικοί διαγωνισμοί κλπ. Μόνο με ένα κλικ μπορείτε να ανακαλύψετε αυτόν τον κόσμο των άπειρων ευκαιριών!
 
 

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Lullaby.
Απλά ξυπνάς και συνειδητοποιείς οτι όλα έχουν αλλάξει. Έχουν πάρει μια παντελώς διαφορετική τροπή. Νέα γεγονότα, νέες καταστάσεις, νέες εμπειρίες έχουν κατοχυρωθεί στη προσωπική σου συλλογή. Άνθρωποι που δεν άξιζαν διαγράφηκαν από τη ζωή σου, άνθρωποι που νοιαζόσουν ή ισως νοιάζεσαι ακόμη. Και η μελαγχολική ενθύμηση κάποιων αναμνήσεων σε εμποδίζει να προχωρήσεις. Γιατί τότε τα πράγματα ήταν καλύτερα . Και αναρωτιέσαι τι θα γινόταν αν... αν είχες κάνει άλλες επιλογές, αν οι φίλοι σου δεν σε απογοήτευαν αν τίποτε δεν άλλαζε. Θα ήσουν ίδιος ή διαφορετικός; Και τι μένει τώρα; Μια πικρογλυκη ανάμνηση παλιων λαθων.

http://www.youtube.com/watch?v=EvOBE_QnIqs 

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Αναμνήσεις των Χριστουγέννων.

Ήταν περασμένες 12. Ένα λευκό πέπλο είχε καλύψει τα πάντα. Ήταν το χιόνι που έπεφτε αδιάλειπτα από το απόγευμα.Κάτι στην ατμόσφαιρα όμως με διαβεβαίωνε πως κάτι ιδιαίτερο είχε αυτή η ημέρα. Ίσως ήταν το χιόνι ή η ανάμνηση που συσκότιζε το μυαλό μου.
Περπατούσα μέσα σε ένα χιονισμένο μονοπάτι. Το κρύο παγερό μα δε μπορούσα να σταματήσω-δε ξέρω γιατί. Ίσως ήταν η ανάμνηση που γυρόφερνε το μυαλό μου. Και το κερί της λάμπας όλο και σκοτείνιαζε-μα και πάλι δε μπορούσα να σταματήσω.
Τα δέντρα ψιθύριζαν-σιιγοτραγουδούσαν μια παλιά μελωδία. Μια γνωστή-παλιά μελωδία. Και το χιόνι κάλυπτε τα πάντα. Όλα είχαν κρυφτεί υπό την κυριαρχία του άσπρου χιονιού. Οι ψίθυροι των δέντρων γίνονταν όλο και περισσότερο εντονότεροι και το φως όλο και μειωνόταν. Μα εγώ συνέχισα να περπατάω.
Αναμνήσεις θολές. Συναισθήματα άδεια. Μα εγώ συνέχισα να περπατάω. Φοβάμαι μα το σκοτάδι με καλεί. Τα δέντρα φώναζαν να σταματήσω. Ψιθύριζαν και φώναζαν να γυρίσω πίσω. Μα η περιέργεια μου, με ανάγκαζε να προχωρήσω. Ήθελα να μάθω γιατί το σκοτάδι με αναζητά. Ήταν η ανάμνηση- μια θολή σκηνή που βασάνιζε το μυαλό μου.
Το πρωί θα κάλυπτε τα χνάρια μου- μα εγώ βάδιζα όλο και πιο πολύ μέσα στο δάσος- στο σκοτεινό και χιονισμένο δάσος. Τι με καλέι άραγε; Είναι η ανάμνηση ή το σκοτάδι; Και τα δέντρα κουνούσαν τα κλαδιά τους και φύσηξαν άνεμο τρανό-να φοβηθω και να φύγω.
Μα εγώ προχωρούσα και ένιωθα πως έφτανα. Μια ανατριχίλα ακούμπησε το παγωμένο μου σώμα. Μα εγώ προχωρούσα.
Το μέρος γνώριμο- η εποχή οικεία και εγώ συνέχιζα να περπατάω. Μήπως έχω ξανάρθει εδώ; Που είμαι; Κοιτάζω γύρω μου. Η σιωπή και το χιόνι κάλυψαν το δάσος. Τα δέντρα ηρέμησαν. Και εγώ σταμάτησα- έπεσα στα γόνατα- η λάμπα έσπασε- το φως έπαψε να υπάρχει- μα εγώ έβλεπα πια καθαρά. Ήθελα να φύγω, ήθελα να τρέξω! Μα να πάω που; Και ποιος θα με αναζητήσει;
Η ανάμνηση ολοφάνερη και οι ψίθυροι δυνατοί. Άκουγα πια ξεκάθαρα τι τραγουδούσαν. Ένα σιωπηλό τραγούδι- το θρήνο των ξεχασμένων. Εκείνων που είναι αναγκασμένοι να βιώνουν το τέλος τους λεπτό προς λεπτό.
Σηκώθηκα και άρχισα να περπατάω. Ήταν περασμένες 12. Και το χιόνι είχε καλύψει τα πάντα.

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

No Air To Breath.

You are so perfect.
And I'm just so way out.
Of this game this life is in.

Is it real?
Cause I can't feel.
No more cry, I can't even breath.

So broken inside.
So damaged outside.
Devastated.
It's hurting all the time.

Do I have to keep on?
Or give up?
There's no light.
I should leave.

So what's the point?
Am I still free?
Or forgot to fight?
I stop to breath...